Bye bye Azië! :-(

Goeiemorgen Bangkok!
Wat zie je er zo leeg uit om 8u 's morgens!

Nog even langs een supermarktje lopen. Nadat we alles in onze rugzakken gestopt hebben, zijn we er 'klaar' voor. Als je hier ooit klaar voor kan zijn. Zijn we echt een maand weggeweest? Zeker dat het vandaag 2 januari is??? Ach, geen terugweg meer!

We vertrekken straks voor een vlucht van 12u40 tot Amsterdam. Tot slot nog met de bus naar de Heizel. En dan zit het reizen er helemaal op.

Onze rugzak is geladen met mooie herinneringen, een geweldige ervaring, om nooit te vergeten!

Dank je wel, dat we dit hebben mogen meemaken!

Misschien tot nog eens!
LeSi

Vaarwel Cambodja! (01/01)

Op 1 januari vroeg uit je bed moeten om te reizen. Het is eens iets anders dan de familiebezoekjes.

Om 8u zou onze bus vertrekken. Rond 7u40 wordt er aan onze deur geklopt. Het is de man van het guesthouse om te zeggen dat we moeten vertrekken. We haasten ons dus naar beneden, waar diezelfde man ons zegt: "Jullie mogen daar wachten!" Daarvoor haasten wij ons, om weer nog meer dan 30' te zitten wachten op het terras.

Uiteindelijk pikt een minibusje ons op en brengt ons naar een grote bus. De grote bus rijdt met ons tot de grens Cambodja-Thailand. Op de grote bus komen ze, in de buurt van de grens, ons busticket vragen. Als je geluk hebt scheuren ze een stukje van je ticket en krijg je nog iets terug. Iedereen krijgt ook een sticker opgeplakt. Afhankelijk van je bestemming wordt er iets op de sticker geschreven.  Bij ons is het een gewone witte sticker, bestemming Bangkok.

Aan de grens moet iedereen van de bus. De mensen volgen dus! Dan gaan uitchecken uit Cambodja, met de nodige vingerscan en wat gestempel in je paspoortboekje.  Daarna weer inchecken in Thailand. Na het invullen van de nodige briefjes mogen we weer eens voor een cameratje gaan staan en krijgen we nog eens stempeltjes, omdat we zo flink ons best hebben gedaan. ;-)

Oef, grenstoestanden voorbij! Alleen nog een scan van onze rugzakken, maar we mogen door! En dan begint de verdere toch. Gewoon weer iedereen volgen en hopen dat ze ons stickertje goed zien, zodat we op de juiste nieuwe bus geraken. Er zijn verschillende mensen die ons verder doorsturen. Er is een man die ons busticket vraagt. Gelukkig hebben wij een stukje teruggekregen en kan ik dat afgeven. We krijgen een nummer op onze sticker. Bij de mensen die geen stuk van hun busticket kunnen afgeven verloopt het allemaal wat moeilijker. Na een hele tijd wachten wordt er geroepen: "De nummers 1 tot 14 mogen meekomen" Wij zijn nummer 12 en 13 en mogen dus mee op een  minibusje.

Onderweg hebben we enkel nog wat vies sandwichbrood, Granny-en chocoladekoekjes. Bij een stop kopen we een zakje noten en rozijnen. Het smaakt zo hard! Het overlevingspakket van een reiziger is soms heel voedzaam.;-)

Als we 's avonds eindelijk aankomen, zwieren we onze spullen af. We leggen onze bus naar de luchthaven vast en gaan iets eten. Ik heb zin in pizza. We bestellen elk 1 pizza. Het blijken mega grote pizza's te zijn. Gelukkig hebben we niet veel gegeten in de loop van de dag.:-) Wat een herontdekking! Pizza is echt SUPER! Na nog een beetje rondlopen door de toeristenstraat sluiten we af met nog een laatste fruitshake!
Slaapwel Thailand!

Angkor watte? (31/12)

Goeiemorgen, de wekker wekt ons samen met wat zon. Hmm, dat geeft direct een gezellig gevoel, zon om wakker te worden.

Na wat opzoekwerk, om bij de tempels te geraken, kunnen we vertrekken. Fietsen huren en ontbijt zoeken. Na een hele tijd fietsen, komen we een kraam tegen met iets wat op sandwichen lijkt. Tot je ervan eet natuurlijk. Het smaakt een beetje gek en er zit een gele vulling in. In mijn gebak zit er ook iets wit. Een soort slagroom precies. De koeken hingen gewoon in de zon. Dus de vulling dan maar niet opeten zeker! We hebben geen zin om nog eens ziek te zijn.

Verder op onze fietstocht komen we toch nog een kraampje tegen met gewoon droog brood. Oef! Dat smaakt toch wel ze!

Dan verder in de chaotische verkeersdrukte. Tot we een ticket moeten kopen (met onze foto op), waarmee we in de tempels mogen. 200 m verder in het ticketcomplex, aan de uitgang, staat er een controlepost om te zien of je wel echt een ticket hebt. Je verwacht dan dat je hier aan de inkom van een tempel bent, maar nee hoor! Je moet eerst nog zeker 15' fietsen voor je bij de dichtstbijzijnde tempel bent.

We gaan eerst naar de verste tempel: "Ta Prohm". Ik had er meer van verwacht. Maar gewoon al veel van gehoord en gezien, dus de verwachtingen lagen hoog. Nu, het is wel heel mooi hoor. Het is een tempel die overwoekerd is met bomen. De wortels zijn stilaan de tempel aan het verwoesten. Het hoofdgebouw van de tempel wordt momenteel gerenoveerd.

En dan hop, weer de fiets op. Even voorbij "Angkor Wat" rijden, om eerst de verdere "Angkor Thom"-tempel te gaan bezoeken. Mijn dag kan niet meer stuk. Het zit hier vol met wilde aapjes. Als ik wil zou ik ze kunnen aanraken, maar ze kunnen nogal agressief zijn naar het schijnt. We komen heel wat apen tegen. De mama's met hun kleintjes zijn echt zo mooi om naar te kijken! Maar we waren hier eigenlijk voor de tempels hé! "Angkor Thom" bekijken we van buiten. Sigi vertelt ook dat het van binnen minder de moeite is. En "Angkor Wat" moet ik toch zeker gezien hebben, voor het donker is.

We fietsen dan maar terug richting "Angkor Wat". Sigi merkt plots 2 grote olifanten op, met een houten gestel op hun rug. Je kan hier een ritje maken op een olifant. Ik moet terugdenken aan de info die Sigi over de olifanten gelezen heeft. Ze kunnen maar een gewicht van 80 kg dragen. En hier zitten al op z'n minst 3 volwassenen op en dat houten ding, waar de mensen in gaan zitten. Arme beesten denk ik dan! De olifanten zijn wel mooi en indrukwekkend. Zo dicht bij een olifant kunnen staan, het doet wel iets!

Mijn dag is al echt helemaal goed. Dan nog het geweldige "Angkor Wat" gaan bewonderen. Het is echt gigantisch groot! Knap hoe ze zoiets ooit hebben kunnen bouwen. Vroeger zal het waarschijnlijk nog veel mooier geweest zijn, want je ziet dat op sommige plaatsen nog vaag een tekening te zien is. Als we er een hele tijd hebben rondgelopen, zetten we ons op een klein bijgebouw en daar bewonderen we de zonsondergang. Jammer dat er wat wolken zijn, waar de zon eigenlijk in verdwijnt.

In het donker moeten we in de massale uitstroom terug richting onze verblijfplaats. Voetpaden zijn een extra stuk van de straat. Wij met onze fietsen het voetpad op, maar er rijden ons ook brommertjes voorbij. Hier kan en mag echt alles. Alleen stoppen doe je beter niet!

We brengen onze fietsen terug naar de verhuurplaats. Gaan nog eens lekker Khmer eten om ons nadien klaar te maken voor oudejaarsavond. Er is een jongen die Sigi kent en in Siem Reap woont. Hij wou met ons graag iets gaan drinken vanavond. We wachten meer dan 30 minuten op de afgesproken plaats en dan geven we het op. Het is er zo druk, iedereen komt naar de 'Pub Street'. De vriend van Sigi kon blijkbaar gewoon door de drukte niet op tijd geraken.  We tracteren onszelf dan maar een cocktail en nog een drankje. Dan is het tijd om af te tellen. We proberen naar de 'Pub Street' te gaan. Het is er echt een mensenzee, zelfs boven ons hoofd op de balkons. Er wordt afgeteld tot 24u en dan klinkt er gejuich en wordt er bier en andere drank in het rond gespoten. Er is ook vuurwerk, hoera! Zo dit was het dan! ;-) Wij druipen af, maar blijkbaar doen de meesten dit. Best grappig, in België begint dan nog maar het feestje.

Om het nieuwe jaar in te zetten, vinden we het gepast om een stukje pizza te delen en een speciale pannenkoek met banaan en Nutella. 2014 heeft alvast een lekker begin en smaakt naar meer! ;-)

Daarna snel onze rugzakken inladen en nog eventjes slapen, morgen moeten we helaas het mooie Cambodja verlaten om terug naar Thailand te reizen. :-(

Maar eerst nog een merry happy new year allemaal! (Om het op z'n Aziatisch te zeggen ;-) )

Siem Reap, we blijven nog even!

Aan de ontbijttafel deze morgen houden we een bespreking van de komende dagen. In ons guesthouse is er gratis ontbijt, dus nemen we die kans maar. We kunnen kiezen tussen noedelsoep of toost met ei. De toost willen we wel is proberen. Het blijkt eigenlijk een soort gewonnen brood te zijn met veel boter. Met wat confituur valt het best mee.

Besluit van onze ochtendlijke kronkels: we kunnen hier twee dagen blijven, als er op 1 januari een bus naar Bangkok rijdt. Toch nog liever wat langer hier, dan in Bangkok. Vandaag wordt een rustdag en morgen dan de tempels bezoeken. Eens niet van hier naar daar moeten, gewoon rustig rondhangen en genieten.

We vragen of we nog twee dagen extra kunnen blijven in ons guesthouse. Maar alles blijkt volzet, door feestvierders voor nieuwjaar. Valt dit effe dik tegen zeg! Onze rustdag starten we dus met het zoeken naar een nieuwe slaapplaats. Even voelen we ons Jozef en Maria, op zoek naar een slaapplaats. Overal klinkt het: "Sorry, geen plaats meer, alles is volzet!"
Gelukkig vinden we nog een plaatsje in het Mommy guesthouse, waar we 2 nachten kunnen blijven. We kunnen hier ook direct een bus boeken naar Bangkok. Dat is al dat! Nu nog online een guesthouse boeken voor Bangkok. We willen daar ook niet het risico lopen van geen plaats te vinden. Na heel wat zoekwerk vinden we toch iets, "Oef"!

Daarna trekken we het centrum in. Gaan iets klein eten en lopen nog wat markten door. Het is hier de ene markt naast de andere. Dus dan maar wat inkoopjes doen. En afbieden natuurlijk! Ik heb voor het eerst zelf afgeboden. Ik moest van de strenge Sigi! Maar het is me toch wat gelukt. We proberen ook een suikerriet-drankje. Dit is toch niet echt mijn ding. Sigi vindt hem ook niet zo goed, hij heeft al betere gedronken. Er zit een gek smaakje aan. We doen hem dan maar weg.

' s Avonds gaan we op zoek naar iets lekkers. Daarna lopen we nog een nightmarket in, waar ik weer moet afbieden. Dit zal nooit een hobby worden van mij. Ik voel mij er toch niet echt goed bij.

Wat ik eigenlijk echt er vind, zijn de kinderen die nu de straten afschuimen om in vuilzakken te gaan zoeken. Hoe later op de avond, hoe meer je er ziet. Horen kinderen dan niet in bed? En al zeker niet tussen het afval van andere mensen te gaan snuffelen! Best erg! Ook zijn er moeders met kleine baby's die bedelen om melk te kopen voor hun baby. Maar wat er nadien met die melk gebeurt, is vermoedelijk doorverkopen. Op dat vlak hebben wij het toch wel goed in ons Belgenlandje!

Biep, biep, naar Siem Reap!

Om 7u Cambodjaans tijd, zou een busje ons oppikken aan ons guesthouse. Maar het zal al rond 7u30 zijn, als het busje nog maar toekomt.

We laden onze spullen in en blijkbaar zijn er maaltijden voor ons voorzien, op de bus. Een flesje water en een isomo doosje. Ik waag het om te kijken wat erin zit. Het is een stuk brood met groenten, een vies smeersel en wat vies uitziend vlees. We zijn toch wel blij met het droge brood dat wij hebben. Sigi was dit nog snel gaan kopen, voor we op de bus gingen.

Deze bus brengt ons tot Phnom Penh en dan moeten we overstappen op een andere bus, naar Siem Reap.
De bus naar Siem Real zal om 13u vertrekken, volgens de busmaatschappij waarmee we eerst rijden.
In Phnom Penh aangekomen, zien we weer protestacties. Heel traag kan de bus toch tussen het gewoel van mensen, brommertjes en tuktuk's geraken. Als we bij de bushalte aankomen, moeten we even wachten in een soort wachtplaatsje. Hier komt een tuktuk ons oppiken, om ons naar een andere bus te brengen. We hebben 15 minuten lunchpauze, volgens de baas. Sigi loopt snel de straat op om te zien of hij eventueel iets kan vinden. Na enkele minuutjes is hij al terug, met een zakje gefrituurde banaan. De banaantjes samen met brood en nog wat Belgische nootjes zorgen dat onze hongerige magen weer blij worden.

Het is ondertussen al 13u, maar nog geen tuktuk te zien. De baas van de bushalte zegt (om iets na 13u), dat de tuktuk misschien binnen 10' komt. Grappig toch hoor, die Cambodjanen en tijd. Maar het komt altijd wel in orde. Om 13u35 komt er dan toch een tuktuk ons oppikken en brengt hij ons naar de bus voor Siem Reap.

Op deze bus zit een grappig klein babymeisje, dat af en toe voor wat entertainment zorgt. Als de bus dat zelf al niet doet. De chauffeurs van de minibusjes rijden als zotten. De baan ligt er vaak slecht bij, dus soms nog liever op de aarde berm rijden. We krijgen waar voor ons geld: Walibi is er niks tegen. Om de zoveel tijd wip je eens uit je stoel omhoog, heb je de schrik van je leven: als ze spookrijden, of eens goed op hun gaspedaal gaan staan. Kortom: achtbaan en spookhuis in één. Mededeling aan de buschauffeur: "Ik hou niet van den overkop!"

Het is al na 8u als we eindelijk met de bus aankomen. Dan nog een tuktuk tot ons guesthouse nemen en we kunnen genieten van een avondje Siem Reap. We zitten een beetje uit het centrum, maar dit is dus echt een feestplaats. Je ziet dat het toerisme hier hun grote inkomen is. De ene nachtmarkt (tot 22u) naast de andere. Sigi zegt me dat je hier enorm moet afbieden. Hij heeft er ervaring mee. Dan moet ik het eens proberen van hem. Met een stom pak cashewnoten. Zelfs met Sigi zijn hulp blijft de verkoper veel vragen. Vreemd eigenlijk, want gisteren heeft onze gids nog verteld dat ze in Mondulkiri leven van de verkoop van rijst en cashewnoten. En toch zijn de cashewnoten hier zo vreselijk duur. Normaal dan dat die bij ons ook zo duur zijn...!

In de feeststraat is het overal versierd met lichtjes, kerstbomen en zelfs hele grote lichtgevende cadeau's in het midden van de straat. Echt aangepast aan de toeristen! Ik ontmoet nu ook mijn eerste ladyboy. En dan nog één en nog één en... Sigi voelt zich veilig, nu ik bij hem ben. Voor mij leken het gewoon vrouwen, tot ik er een/ene hoorde praten.

Na een lange busrit dan toch nog een interessante avond gehad!
Slaap zacht allemaal!

Trekking in Mondulkiri

Vandaag een spannende dag. We gaan trekken door de jungle.
Ik hoop vandaag Tarzan te ontmoeten, die aan één of andere liaan hangt te slingeren. En hopelijk zien we eens een aapje. Ik heb er al eentje gezien toen we naar Mondulkiri aan het reizen waren, maar dat was in een flits, van op de bus.

De plaats waar we 's morgens moeten verzamelen, is een bar. Als we nog wat ontbijt kopen, horen we iets gek! Er zit gewoon een hele groep Vlamingen op het terras. Frans hoor je hier naast Engels ook al wel eens, maar Vlaams?! Dat is een vieze ziekte als je dat kan. ;-)
Uiteindelijk moeten we samen met deze groep op een minibusje. De groep gaat een trekking doen van 2 dagen. Wij lijken, met ons 2, de enigen voor 1 dag.

En zo is het ook. Sigi en ik krijgen een gids voor ons beiden. Qua veiligheidsgevoel kan dit tellen, zo met twee mannen de jungle in. :-) Hoewel de eerste vraagstelling al snel komt: "Waar is die jungle eigenlijk?" We lopen op een brede aangelegde weg, met rood stof. We wandelen door een dorpje, met leuke hutjes en er staan ook 2 olifanten. Oorspronkelijk wilde ik graag op een olifant gaan rijden, maar ze zijn dit blijkbaar een beetje aan het afbouwen, voor de beesten hun gezondheid. Maar goed, ik heb er nu toch enen van heel dichtbij gezien.

Onze gids stapt alsof hij geen tijd heeft te verliezen. Uiteindelijk wordt de weg toch smaller. We komen zelfs tussen de bomen terecht. Vol ongeduld wacht ik op de lianen. Na een mooie wandeling komen we aan een stroming. Deze moeten we oversteken. De gids geeft ons beiden direct een stok, om ons wat tegen te houden. Ik heb het toch wat moeilijk en zoals gewoonlijk moeten de mannen dus weer wachten op de vrouwen. De gids komt me zijn hulp aanbieden en trekt mij altijd in de goede richting. Met zijn hulp geraak ik zonder vallen aan de overkant, oef!

Wij weer het dichter begroeide bos in. Soms laat de gids ons even wachten en gaat hij naar iets kijken. Eerst zijn we nog benieuwd en denken we nadien iets te zien te krijgen. Dit is helaas niet het geval. Ze zijn op verschillende plaatsen hout aan het hakken en hij wil hier altijd naar gaan kijken. Om de één of andere reden mogen we dit niet zien.

Rond de middag komen we bij een mooie waterval. Hier kunnen we zwemmen als we willen. Het is mooi, maar toch een beetje koud. Na de waterpret zijn mijn vingers weer afgestorven. Tijd dus om Halloween te introduceren in Cambodja? ;-)
Als we zitten op te drogen, komt onze gids een maaltijd aanbieden. Deze wordt geserveerd in een isomo doosje (de Tupperware van Cambodja). Het is rijst met ei, 3 stukjes komkommer en wat vlees.

Na het middagmaal krijgen we de keuze: naar boven de berg op, of zoals deze morgen. We kiezen om naar boven te gaan. Tarzan heeft immers wat hoogte nodig, om naar beneden te kunnen slingeren!

Helaas zien we hier niet veel nieuws! We krijgen wel een uitleg over een soort kastanje. En we krijgen een bes om te proeven. De gids eet er één op. Ik bijt er ook is van. Eikes man, zo iets vies bitter. Maar flink als we zijn, eten we het maar op. Dan zegt de gids dat we een klein beetje water moeten drinken. Het is niet te geloven, maar in je mond wordt het plots kei zoet. Alsof je suikerwater aan het drinken bent, met een lichte limoensmaak.

De lianen die we tegenkomen, zijn niet sterk genoeg om aan te zwieren. Tarzan zullen we dus niet te zien krijgen. :-(

Nadat we de top van de berg bereikt hebben, komen we weer op een grote weg terecht. Onze gids vermindert zijn tempo een heel stuk. Sigi en ik gaan plots sneller dan hem. Vermoedelijk gaan we te vroeg aankomen anders. Als we aan een huisje aankomen, is dit het einde van onze tocht. Hier moeten we wachten tot een minibusje ons weer komt oppikken.

Een beetje teleurgesteld beslissen we dan maar om morgen naar Siem Reap te reizen. We reserveren een plaats op een busje, dat vertrekt aan ons guesthouse en reserveren een guesthouse in Siem Reap. Morgen terug naar de zon! En zo kan ik Angkor ook nog zien. Dit spreekt me meer aan, dan in de koude ardennen nog een dag te blijven. Bossen kan je in België ook vinden.

Vandaag hebben we gelukkig warm water. Wat een zalig gevoel, de warmte van warm water om je aan op te warmen. België zal afzien worden! :-(

Mondulkiri, het Zwitserland van Cambodja.

"Het is tijd om op te staan,het is 7u precies!" Zo spreekt de GSM ons toe.  Na nog wat draaien en keren geraken we uit bed. Spullen weer verzamelen en hop naar de bus, voor een rit van ongeveer 7u. Onze reisgids zegt dat Mondulkiri, waar we nu heen gaan, het Zwitserland van Cambodja is. We zijn benieuwd!

Aan de bus sta ik wat brood te eten dat we onderweg nog snel gekocht hebben. Er komt een oud vrouwtje met een klein meisje bij mij staan en kijkt me smekend aan. Breek! Dan maar een stuk brood afgeven zeker! Gelukkig kan je aan het busstation nog nieuw brood kopen. Dank u, Sigi!

Bij de eerste busstop is er een wegrestaurantje met heel wat lekkernijen gaande van pringels (chips), tot gedroogde banaan, tot kevers, sprinkhaan en grote dikke spinnen. Ik heb precies niet direct een hongerke. :-s Volgens Sigi vallen de spinnen wel mee. Maar ik heb er vandaag nu is echt geen zin in se.

Onze rit wordt verder gezet, tot we plots vast komen te staan. Er is iets raar aan de hand, want van beide richtingen zit het verkeer precies strop. De chauffeur laat iedereen uitstappen. Er klinkt muziek op de straat. We gaan op de muziek af en zien spandoeken en gasten met brommertjes die de straat blokkeren langs 2 kanten. Tussen de brommers is er een groep jongeren aan het dansen. Weer een opstandje precies. Gelukkig zitten we niet te lang vast, zodat we hopelijk nog een beetje op tijd aankomen om onze trekking verder te regelen.

Na weer een aantal uren, volgt nog eens een stop. We hebben honger, maar het ziet er hier niet echt proper uit, om te eten. Dan maar een plasje gaan doen. De toiletten zijn ook heel vies. Om nog maar over het gat in de deur te zwijgen. :-) Maar wat ziet Sigi?! Ze hebben hier appels! Mjam, elk een appel en delen een zakje gedoogde banaan. De reis zou nog een tweetal uren moeten duren. Maar er blijkt een probleem. Er is iets met de bus. Daar staan we dan allemaal... Er is een klein minibusje dat halt houdt. Daar kunnen nog wat mensen bij op. Er zou een grote bus naar de stopplaats komen, maar als we het goed begrepen hebben moeten we daar ook nog 2 u of zo op wachten. Er stopt nog een minibusje, gelukkig kunnen we daar nog bij in. We moeten dan wel wat extra betalen, maar dat hebben we ervoor over. We willen nog ergens een slaapplaats regelen voor deze nacht, wat ons via internet niet lukte. Wat zal het worden???

Woet,woet, guesthouse gevonden en trekking voor 1 dag vastgelegd. In de jungle zou het te koud zijn om te overnachten. Het is hier inderdaad koud. Toch blij met onze fleece en onze jas. Nu dan maar slapen voor een spannende trekking morgen!